امروز در تاریخ اپل
نوشته شده توسط ابراهیم الهوئی | ۱۱ مرداد ۱۳۹۵

حافظه مکینتاش SE تا اندازه خارق العاده ای ارتقا یافت 

۱ اوت ۱۹۸۹ اپل نسخه ارتقا یافته مکینتاش SE با درایو مناسب FDHD که توانایی خواندن فلاپی های فشرده که ۱/۴ مگابایت گنجایش داشتند را منتشر کرد. شاید این رقم با استانداردهای امروزی خیلی کوچک به نظر برسد، اما فلاپی های HD در رقابت با هر دو مدل یک طرفه ۴۰۰ کیلوبایتی و دو طرفه ۸۰۰ کیلوبایتی آن زمان پیروز بودند. به عنوان حافظه قابل حمل، این موضوع فدم بسیار بلندی برای مصرف کنندگان مک به شمار می آمد. علاوه بر امکا ذخیره ۱/۴ مگابایت اطلاعات، این درایو توانایی خواندن فلاپی های با فرمت IBM و همچنین در صورت نصب نرم افزار مورد نیاز، دیسک های ۳/۵ اینچی DOS را داشت. مثل میزان حافظه شان، خود این مدل ها الان که در سال ۲۰۱۶ هستیم عتیقه به حساب می آیند، اما در زمان خودشان مک را به بهترین کامپیوتر ممکن تبدیل کرده بودند، چرا که مک قادر به خواندن و رایت تمام فرمت های موجود در بازار بود. اتفاقا، اگر به دنبال یک مک SE می گردید، مدل FDHD با اختلاف بهترین گزینه است چرا که خواندن و رایت بر روی فلاپی های ۳/۵ اینچی عملا با تکنولوژی امروز غیرممکن است.

مکینتاش SE برای اولین بار در سال ۱۹۸۷ معرفی شد اما به خاطر قدرت سخت افزاری بالاتر Mac II که اولین مکی بود که از تصاویر رنگی پشتیبانی می کرد، آن طور که باید و شاید دیده نشد. در اقدامی که شاید اگر استیو جابز در اپل بود هرگز اتفاق نمی افتاد، در ساخت این مدل از مک از یک فن داخلی برای خنک کردن دستگاه استفاده شده بود؛ اقدامی که به خاطرش این دستگاه شدیدا پر سر و صدا شده بود. به هر حال، علی رغم این مشکلات ظاهری، این دستگاه طرفداران خود را پیدا کرد، چرا که اولین مک فشرده ای بود که جای هارد دیسک و درایو فلاپی داشت و همچنین اولین مکی بود که قابلیت ارتقا داشت. این دستگاه را باید اقدام اپل برای تولید مکی برای ادارات دانست و با این که این دستگاه بسیار شبیه نسخه اصلی سال ۱۹۸۴ میکنتاش بود، تغییرات داخلی اش بسیار زیاد و مثبت بودند، مخصوصا در زمینه پردازنده.

مک SE یکی از اولین مک هایی بود که من دیدم و با این که چند سال طول کشید از طرفدارانش شوم، تا ابد این کامپیوتر را در ذهن خواهم داشت؛ چرا که همیشه یادم می ماند که چقدر از رقبایش پیش بود. البته فقط من نیستم که عاشق این کامپیوترم. جری ساینفلد هم در فصل های آغازین سریال ساینفلد (Seinfeld) از این دستگاه استفاده می کرد. البته به مرور این دستگاه ارتقا یافت و شد پاور بوک Duo و سپس مکینتاش ۶۱۰۰ و در نهایت هم یک TAM (نسخه مخصوص ۲۰ سالگی مک ها).