در دهم ماه مارس سال 2004 اپل یک نظر سنجی برای انتخاب مشتریان ارسال می کند که در نظر دارد دوباره Newton MessagePad را عرضه کند. در حقیقت به نظر بسیار روشن است که این علاقه آشکار در عرضه یک دستیار اطلاعات شخصی دیگر روشی برای انجام تحقیقاتی مخفیانه در بازار است که برای آیفون های در حال توسعه در نظر گرفته شده است.

این نظر سنجی می گوید که ما باید بدانیم که چرا اپل نیوتن یک موفقیت تجاری نبود و آیا علاقه ای در عرضه دوباره نسخه جدید نیوتن وجود دارد یا نه. نظرات شما در این زمینه به ما کمک می کند.

Newton MessagePad در سال 1993 توسط کمپانی اپل عرضه شد و هدف آن ایجاد اولین دستیار اطلاعات شخصی در جهان بود. نیروی محرکه اولیه این پروژه یکی از مهندسان اپل، استیو ساکومن بود. کسی که مشتاقانه به محاسبات دستی اختصاص یافته بود. این در حالی است که در دهه 1980 در کمپانی Hewlett Packard، ساکومن HP 110، اولین کامپیوتر شخصی با سیستم عامل MS DOS قابل حمل با تغذیه باتری را طراحی کرد. 

پروژه MessagePad به طور کلی در طول مدتی که استیو جابز خارج از این کمپانی بود، انجام شد. به دفعات از آن به عنوان پاسخ جان اسکالی مدیر عامل وقت  اپل  به مک برداشت شد. به این معنی که این پروژه اولین تلاش او در عرضه یک محصول جدید در خط تولید در زمان او بود. این تکنولوژی در وحله اول به خوبی کار نکرد و تمسخر زیادی از رسانه ها را نیز مورد توجه قرار داد. در نتیجه ایده ای مطرح شد که نیوتن یک شکست بود.

از قضا، زمانی که اپل واقعا به تکنولوژی درست در دیوایس هایی مثل MessagePad 2100 دست یافت (دیوایسی در اصلی ترین ویژگی خود یعنی در تشخیص دست خط به خوبی عمل می کرد)، استیو جابز به اپل بازگشت و تصمیم به لغو این پروژه گرفت. خبر اینکه آزمایش نیوتن به پایان رسیده در 27 فوریه سال 1998 اعلام شد و جابز در بیانیه اعلام کرد، «این تصمیم مطابق با استراتژی ما در تمرکز تمام منابع توسعه نرم افزاری مان بر گسترش سیستم عامل مکینتاش می باشد. برای تحقق بخشیدن به برنامه های آینده خود ما باید تمام تلاش خود را در یک جهت متمرکز کنیم.»

با این حال تا اواسط دهه 2000، پروژه مک اپل رونق گرفته بود، و این کمپانی در زمینه های دیگر نیز به موفقیت هایی دست یافته بود مانند پروژه بسیار سودمند آیپد. به نظر عاقلانه می رسید که در آن زمان دیوایس های همراه دیگر را در نظر بگیرند و نیوتن مرجع آشکار آن محسوب می شد. در داخل اپل، دو پروژه پژوهشی آیفون همزمان در جریان بود: پروژ های به اصطلاح  P1و  P2. از همان آغاز، روشن بود که هر دو آنها قابلیت های PDA را ارائه دهند. و همین دلیل بسیار مهم بود که اپل دقیقا بر چیزی کار می کرد که نیوتن از ارائه آن برای مشتریان عاجز ماند.

هنوز مشخص نیست که چه مقدار اپل به بازخورد ها این نظر سنجی خاص گوش داد. با این حال، مانند پتنت های متنوعی که اپل در طول سالها به ثبت رسانده، جالب است که به سال ها قبل نگاهی کرده و ببینیم در حقیقت برخی از تصمیماتش به خوبی قابل درک است.