امروز در تاریخ اپل: سرگذشت مکینتاش 2

دوم مارس 1987 سه سال بعد از عرضه مکینتاش اصلی 128K، اپل نسل بعدی از این سری یعنی Macintosh II بزرگ را عرضه کرد. اگرچه در حال حاضر چهار مدل مک منتشر شده است، نام کامل و قطعی مکینتاش 2 این قضیه را روشن می کند که  مک 2 کامپیوتر اصلی این مجموعه است. با یک توسعه  سخت افزار عظیم، صفحه نمایش رنگی اختیاری (!) و یک معماری باز جدید، طرفداران را نامید نکرد.

کنجد کنجد باز شو!

در آن زمان بزرگترین تغییر مک 2 وجود معماری باز بود که به کاربران اجازه می داد سیستم خود را ارتقا دهند. این فقط یک ارتقای تکنولوژی نبود، بلکه یک تغییر اساس در راهی بود که مهندسان اپل در مورد مکینتاش در فکر داشتند. دعوای اصلی علیه ارتقا پذیری مکینتاش از جانب ستیو جابز مطرح شد. بر خلاف کامپیوتر های سرگرم کننده که قبل از آن به بازار آمده بود، دید استیو جابز در مورد مک برای کامپیوتری بود که «فقط کار می کرد» و احتیاجی نبود که کاربران آن را باز کرده و ارتقا دهند.

در آن رمان، مک 2 در حال توسعه بود، و جابز دیگر در شرکت اپل فعالیت نمی کرد، بلکه در حال کار بر روی کامپیوتر  NeXT خودش بود که بعدها به اپل فروخته شد. بدون طرز تفکر جابز، فلسفه مک 2 خیلی زیاد به معماری باز وابسته شد. با مک 2، کاربران می توانستند مک خود را بدون از دست دادن گارانتی توسعه  و ارتقا دهند، و شش اسلات NuBus امکان اضافه کردن کارت های ارتقا و اجزای جدید را به آنها می داد. به خاطر این توسعه پذیری، گاهی اوقات از مک 2 با نام «مک باز» یاد می شود.

رنگ و سخت افزار چشمگیر

در عصری که هر نمایشگر کامپیوتر میلیون ها رنگ استاندارد را ارائه می دهند، چه خوب است برای خوانندگان جوان یادآوری کنیم که در قدیم این قدر هم ساده به رنگ توجه نمی شد. اولین نسل مکینتاش به شدت تک رنگ بود و وجود رابط کاربری گرافیکی رنگی یک موفقیت دهان باز کنی بود.

با این که شما می توانستید مک 2 را با قیمت کمتری با نمایشگر سیاه و سفید خریداری کنید، اما افرادی که مک رنگی را انتخاب کردند، به لطف صفحه 16.7 میلیون رنگی، یک استادارد رنگی نیز هدیه گرفتند، اگر چه فقط 265 رنگ در لحظه قابل نمایش بود. کاربران حتی محدود به انتخاب مانیتور 9 اینچی که در مدل قبلی وجد داشت هم نبودند؛ مانیتور جداگانه 13 اینچی شاید در مقایسه با اندازه iMac  کوچک امروزی کوچکتر هم باشد، اما قطعا برای کاربران در سال 1987 خیلی هم خوب و کافی بود.

این تنها ویژگی مک 2 نیست که از زمان خود جلوتر بود. در مقایسه با مدل اصلی، مک 2 از لحاظ عملکرد نیز در صدر جدول می نشست. مک 2 به پردازنده 16 مگاهرتزی موتورولا 68020،  68881 FPU، تا 4 مگابایت رم و تا 80 مگابایت حافظه مجهز شده بود. صدای خروجی هم در زمان خودش بسیار خوب بود. یک کارت صدای سفارشی استریو برای اولین بار استفاده شده بود که بالاترین فرکانس را از 7.5 تا 44.1 کیلوهرتز ارائه می داد.

همه این ها را گفتیم تا آنهایی که از قیمت بالای مک های امروز شکایت دارند بدانند که چنین سیستمی در آن زمان 7145 دلار قیمت داشت که چیزی معادل 15275 دلار این زمان می باشد. آن زمان، دروه ی استراتژی «حقوق بالا» اپل  با مک بود که هم در عملکرد و هم در قیمت تاثیر گذاشت.

ایده اصلی عرضه یک مک گران قیمت مثل این، به خاطر این بود که ممکن است در صنعت و تجارت مورد قبول واقع شود و شاید در مقابل سیستم های گرانتر می توانست عملکرد مشابهی را ارائه دهد.

گاهی اوقات بد نیست با مرور تاریخ، درس های بیشتری از فراز و نشیب های دنیای فناوری و کامپیوتر بگیرم. چگونه سیستم های غول پیکر به دستگاه های بسیار ظریفی تبدیل شده اند که حتی در جیب می توان جای داد. نا گفته نماند که اگر چنین کامپیوتر هایی که در زمان خود پدیده ای حیرت انگیز بودند، تولید  و عرضه نمی شدند، شاید هیچگاه ما به چنین تکنولوژی ها باور نکردنی دست نمی یافتیم.