پارادوکس آیپد

تا پیش از آغاز کار در اینجا، هرگز انتقاد یا پیشنهادی در مورد کارها و سیاست گذاری های اپل مطرح نمی کردم. چرا؟ چون مطمئنا هر چه من بگویم یا قبلا بارها و بارها بین کارمندان خود این شرکت مطرح شده است و یا تصمیمش گرفته شده و هنوز عملیاتی نشده و یا هم اینکه به عنوان توصیه ای احمقانه از آن صرف نظر شده است. با این حال، این بار می خواهم استثنایی قائل شده و در مورد آیپد صحبت کنم. دقیق ترش را بخواهید، در مورد فروش آیپد. چند وقتی است که از تیم کوک می شنویم فروش آیپد افزایش خواهد یافت، اما این اتفاق هنوز نیفتاده است و این موضوع کمی عجیب است.
کم نیستند کسانی که تقریبا تمام کارهایشان را روی یک آیپد پرو انجام می دهند. این افراد اتفاقا از حرفه ای ها هم هستند و به خوبی کارشان را بلدند. من هم تقریبا برای بیشتر نیازهای کامپیوتری ام از آیپد پرو استفاده می کنم و هر کسی هم که آیپدم را نشانش داده ام یکی برای خودش خریده است. بله! خریده است… یا حداقل تلاش کرده آیپد من را بدزدد! پس واضح است که مردم آیپد را دوست دارند و متمایل به خریدش هستند. اما چرا فروش آیپد بالاتر نیست؟ به اعتقاد من، آیپد هم از «پارادوکس تیوو» رنج می برد. با ما باشید.

ارزش حقیقی

«پارادوکس تیوو» مفهومی است که برای بیان بهتر چالش های پیش رو برای تبلیغ ارزش حقیقی یک محصول استفاده می کنیم. در بعضی محصولات، مثل تیوو، فاصله بسیاری بین درک کاربران از ویژگی های آن محصول و ارزش واقعی ویژگی های آن وجود دارد. با این که اینترنت پر بود از طرفداران دو آتشه ای که از تیوو و خوبی هایش گفته و آن را عاشقانه دوست داشتند، خیلی ها هم بودند که قیمت ۵۰۰ دلاری یک دستگاه ویدیو دیجیتالی را درک نمی کردند. ویژگی های تیوو رابطه مستقیمی داشتی با استفاده کاربر از تلویزیون و نیازهای منحصر به فردش، امکان pause و به عقب برگرداندن پخش زنده خوراک طرفداران مسابقات ورزشی بود؛ دسترسی از راه دور به لیست برنامه ها هم رویای کسانی بود که سرشان همیشه شلوغ است ولی دوست دارند برنامه ها را دنبال کنند.
بدون استفاده از این ویژگی ها، کاربران به درکی درست از ویژگی های این دستگاه نخواهند رسید. این که می توانستید موقع جواب دادن به تلفن، پخش تلویزیون را متوقف کنید در آن زمان شاهکار بود. همین که می توانستید با مشاهده لیست برنامه ها، برنامه محبوبتان را ضبط کنید و بعدا ببینید یک دنیا ارزش داشت. حتی می توانستید پیام های بازرگانی را موقع تماشای برنامه های ضبظ شده رد کنید! دیگر چه از این بهتر؟ کارایی حقیقی یک دستگاه تنها وقتی مشخص می شود که همه چیزش را ببینید و حس کنید، نه فقط بخشی کوچکش را. اگر تنها چند بخش را ببینید، با یک دستگاه ویدیوی گران قیمت طرف خواهید بود، نه یک تیوو.
به بیان ساده تر، اگر با یک صاحب تیوو برخورد می کردید، می دیدید که آن ها شیفته دستگاهشان هستند. حسی که برخورد با آن ها به افراد می داد، حس برخورد با یک بازاریاب بود. آن ها رهایتان نمی کردند تا از تمام ویژگی های منحصر به فرد دستگاهشان آگاهتان کنند و وادارتان کنند این محصول را امتحان کنید. وقتی بیشتر مردم استفاده اش کردند، متوجه شدند که تیوو یک ویدیوی گران قیمت نیست – بلکه تجربه ای بهبود یافته از همان تلویزیون است. به اعتقاد من آیپد هم از چنین مشکلی رنج می برد. تنها کسانی که آیپد دارند از قدرت واقعی اش باخبر هستند و می دانند در قیاس با یک مک، چه کارهایی از دستش بر می آید. هر چه بیشتر استفاده اش کنند، نیازشان به مک کمتر می شود. آنها آپید را «درک می کنند»، اتفاقی که برای دیگران نمی افتد.

رهبران می آموزند

استیو جابز می گفت:‌ «رهبران می آموزند.» اما در مورد آیپد، اپل چیزی به ما نمی آموزد. نه خبری از تبلیغات عجیب و غریبی هست و نه کمپینی شکل می گیرد که مردم بعد از آن نتوانند صبر کنند و با خود بگویند «من باید آیپد داشته باشم!» و واقعیت این است که به جز تبلیغ اخیر کامپیوتر چیست چیز دیگری از اپل در این زمینه ندیده ایم. و مشکل دقیقا همین جاست.
آیپد به راستی غول بعدی دنیای تکنولوژی است و این موضوع با iOS 10 بیشتر از همیشه به چشم خواهد آمد. اگر اپل می توانست ارزش حقیقی آیپد را به عموم نشان دهد، آیپدها نیز مثل آب خوردن فروش می رفتند. البته همین الان هم بازار تبلت ها در اختیار اپل است و آیپد فروش بدی نداشته است. من هم به هیچ وجه در جایگاهی نیستم که به شرکتی مثل اپل توصیه ای داشته باشم، بلکه تنها مشاهدات خودم را در مورد این محصول شگفت انگیز بیان می کنم. آیپد درسی است که اپل باید به جهانیان بدهد. با معلمی مثل اپل، آیپد می تواند جایگاه واقعی اش در دنیای بعد از کامپیوترها را به دست آورد.